از وقتي كه در جريان كوچينگ قرار گرفته ام،ديگر برام شفاف و آگاه شدن نسبت به خودم،احساساتم و قضاوتها وترسهام و خيلي چيزها به يك پروسه لذت بخش،هيجان انگيز و جذاب تبديل شده،مثل اينكه دائما مشغول كشف خودم هستم.شايد شبيه آليس در سرزمين عجايب.

مطابق با معمول كه سمينارهايي هر دو-سه ماه يكبار با حضور اساتيد محترم مون برگزار مي شود،فرصتي هم براي يادگيري و رشد جمعي و حضوري پيش مياد.در اين دو سميناري كه اخيرا شركت كردم البته با دو موضوع كاملا متفاوت،در اولي كه با باورهاي عميق خودم ارتباط برقرار كردم و يكي از ارزش هاي اساسي زندگي ام را كشف كردم و اين كشف برام خيلي هيجان انگيز بود.و فهميدم براي پيشرفتم بهتره با همين ارزشم همسوتر حركت كنم و باورهاي محدودكننده را با باورهاي تقويت كننده جايگزين كنم و اين يك پروسه و روندي هست كه دوست دارم شروع به حركت كنم.و ارتباطي كه با اين قسمت از وجودم برقرار كردم آرامش خاصي برايم به ارمغان آورده.

 در كارگاه آموزش مهارتهاي پايه فرصت مناسبي براي تمرين مهارتهام با يك مراجع كه قبلا همديگر را نمي شناختيم فراهم شد،اين فرصت خيلي خاص بود چون استادمون حضور داشتند و در جاهاي لازم روند كار را شفاف كرده و با پرسيدن سوالاتي باعث مي شد كه اشكالات كارم را ببينم و در مسير درست حركت كنم.فهميدم كه هنوز بايد وقت بگذارم و جزوه ها را دوباره بخونم و تمرين بيشتري داشته باشم.خدا رو شكر كه اين مراجع محترم درآخر كار از نتيجه اظهار رضايت كرد و منم خيالم راحت شد.

امروز در لينكدين مطلبي خوندم كه مفهومش اين بود :"براي رسيدن به موفقيت آسانسوري وجود نداره و بايد پله ها را يكي يكي طي كنيم." اين جمله خيلي به موقع بود و متوجه شدم كه با سرعت خودم درحين لذت بردن از مسيرم پله ها را طي كنم تا به اهدافي كه دارم برسم.

اينها را مي نويسم تا هم خودم يادم بمونه و هم اگر دوست داريد شما هم تجربه هاتون را بنويسيد.

شايد درميان گذاشتن اين تجربه ها براي همه ما اميد و دلگرمي به همراه داشته باشد.

نمایش این کد فقط در ادامه مطلب برای قرار کد مورد نظر به ویرایش قالب مراجعه کنید